Rivayet odur ki Selçuklu, Eyyübiler veya Osmanlı dönemlerinden birinde yaşadığı iddia edilen meşhur bir kadı vardır. “Karakuşi Kadı” olarak nam salmıştır. Bu kadı yolsuzluğu ile de meşhurdur. Vermiş olduğu hükümler içerisinde hikâyelere konu olmuş birden fazla örnek vardır. Bunlardan birisi şudur:

Karakuşi Kadı bir gün çarşı-pazar teftişinde bulunmaya çıkar. Bir fırının önünden geçerken burnuna çok güzel bir koku gelir. Hemen fırına girer ve kokunun kızarmış bir ördekten geldiğini görür. Fırıncı esnafına der ki: “Ben bu ördeği aldım”.

Fırıncı, her ne kadar “Ördeğin sahibi var Efendim” kabilinden cümleler kursa da Kadı bu ya! Hiç karşı gelinir mi? Kılıcının iki tarafı da keser sonuçta. Fırıncı ısrarını devam ettirmeden ördeği hazırlayıp Kadı’nın adamlarına teslim eder.

Vakit ilerleyince ördeği fırına veren vatandaş çıkagelir ve “Nerede benim ördek?” diye sual eder. Fırıncı ne yapsın garibim, aklına bir şey gelmez ve “Ördek uçtu” der. Adam itiraz eder ve başlarlar kavgaya. Kavga etraftan görenlerce fark edilir ve araya girenler olur. Fırıncı kavga sırasında kendilerini ayırmaya çalışan bir gayrimüslimin de gözünü çıkarır. Bu durumu fark edince başlar arkasına bakmadan kaçmaya…

Ördeğin sahibi ile gözü çıkan gayrimüslim başlarlar fırıncıyı kovalamaya. Fırıncı can havli ile kaçarken bir duvarın üstünden atlar ve hamile bir kadının üzerine düşer. Hamile kadın çocuğunu oracıkta düşürür. Bunu gören hamile kadının kocası da düşer fırıncının peşine.

Fırıncının günahı bununla da bitmez. Koşarken yol üstünde Yahudi bir vatandaşa çarpar ve düşüp yaralanmasına sebep olur. Öfkelenen Yahudi de başlar fırıncının peşinden koşmaya. Derken, zabıtlar hepsini yakalayıp bizim meşhur Karakuşi Kadı’ya götürürler.

Karakuşi Kadı “Şikâyetin nedir?” diye ördeğin sahibine sorar. Ördeğin sahibi; “Bu adam ördeğimi çaldı Kadı Efendi” der. Karakuşi Kadı bu sefer fırıncıya döner ve sorar: “Bre âdem, ne yaptın bu adamın ördeğini?” der. Zavallı fırıncı “Sen aldın Kadı Efendi” diyecek değil herhalde. “Uçtu Kadı Efendi” demekle yetinir.  Kadı Efendi, önünde duran kara kaplı defterini açar ve “Ördek tayyardır. Tayyar uçar anlamına gelir, o halde ördeğin uçması suç değil” diyerek fırıncının ördek sahibi ile olan davasında beraat etmesine karar verir.

Karakuşi Kadı bu kez gayrimüslim vatandaşa “Senin şikâyetin nedir?” diye sorar. Gayrimüslim vatandaş, “Kadı Efendi, bu adam benim gözümü çıkardı” der. Kadı kara kaplı defterinden bir sayfa daha çevirir ve “Her kim gayrimüslim vatandaşın iki gözünü çıkara o müslümin de tek gözü çıkarıla” hükmünü okur. Gayrimüslim vatandaş merakla “Peki bu ne anlama geliyor Kadı Efendi?” diye sorar. Karakuşi Kadı, “Şimdi fırıncı senin diğer gözünü de çıkaracak ve senin iki gözün çıkmış olacak. Biz de cezaya mukabil fırıncının tek gözünü çıkaracağız” der. Bunu duyan gayrimüslim diğer gözünden de olmamak için hemen şikâyetinden vazgeçer ve fırıncı bu davadan da beraat eder.

Sıra gelir çocuğunu düşüren hamile kadının kocasına…

Kadı Efendi kara kaplı defterinden bir sayfa daha çevirir ve şöyle söyler:

“Sen de zevceni bu fırıncıya vereceksin, fırıncı düşen çocuğun yerine yenisini koyacak” der. Tabi bu anlamsız hüküm karşısında hamile kadının kocası derhal şikâyetinden vazgeçer. Böyle olunca fırıncı bu davadan da beraat eder.

Kadı Efendi nihayet Yahudi vatandaşa döner ve “Senin şikâyetin nedir bre adem” der. Yahudi kadıya döner ve “Ne diyeyim muhterem Kadı Efendi, adaletinizle çok yaşayın. Hiç sizin gibi bir kadının adaleti sorgulanır m?” der. Böylece intikal eden dört davada kadılık nezdinde düşmüş olur.

Karakuşi Kadı’nın mezkûr hikâyesinde verdiği hükümlere doğu literatürü “Hükm-ü Karakuşi” demiştir ve belki de bu terimle çağlar ötesinden günümüz dünyasının hukuk düzenini de özetlemiştir. Irak’ın işgali sürecinde Ortadoğu’ya demokrasi getireceğini iddia eden ve yıllardır bölgede zulüm ve gözyaşından başka bir şey bırakmayan ABD, son olarak İsrail’in gayri hukuki bir şekilde İran’ı vurmasından sonra İran sert karşılık verince işlerin İsrail açısından daha kötüye gitmesinden endişe ederek bizzat devreye girip gövde gösterisinde bulunmuştur. İran’ın nükleer santrallerini ağır bombardıman uçakları ile vurup akabinde ateşkesi ilana icbar etmiştir. Böylece adaleti sağlamıştır. Çünkü “Nükleer Güç” sadece ABD ve destekçilerinin onay verdiği ülkelerde “olmalıdır”. Üstelik ABD uluslararası hukuku ihlal edip herhangi bir sebepten ötürü egemen bir ülkeyi istediği an bombalatabilir veya bizzat kendisi bombalayabilir. Adaletli olan sistem onlara göre budur. Alın size Karakuşi Kanunları. Var mı itiraz edeniniz!!!

Son iki yılı daha şedit olmak üzere Gazze’de savunmasız insanları katleden zihniyete sınırsız desteğini esirgemeyen, eline bebek kanı bulaşmış bu süper güç ve müttefiklerine söylenecek en manidar söz bu olsa gerek: “Sizin adaletinizden hiç şüphe duyulur mu?”

Allah Türk Devleti’ni ilelebet payidar kılsın inşallah.

Allah iyisini bilir ya, bir gün mutlaka…

Devlet-i Ebed Müddet

*

Emre Gülbey Demir